de Paasengel

april 2023

Bezoek van een Paasengel

April. Een zilverig afnemende maan. Antwerpen krijgt bezoek van een gevleugelde gedaante dat mistroostig door de straten fladdert met zwart bedropen wangen. Aanhoor zijn/haar lamentaties.

‘Frustrata… super frustratissima…sum angela Pasquali tormentato… deprimatus…’

Het treurlied dringt harder door in de oren dan babygehuil of het nachtelijk parend gejank   van katten in april. Pure wanhoop. Een paasengel in crisis?? Gebrulzang alom.

‘I am disappointed!’, verklaart de engel nader met ogen vol water, ‘ik ben een paasengel en niemand viert er Pasen, ik ben werkloos, unemployed! Frustrrrr… Nobody wants an ex-angel. No body needs an ex-angel. Ik heb geen rol!’ Down is de engel en zoekt wanhopig naar engelen-anti-depressiva. Hij vindt tenslotte een wijnfles die was blijven slingeren op de laatste avondmaaltafel. Troost zich en zuipt zich te pletter. ‘Frustratissima… multum frus… extremus frus… in desperatione totalissima frrrrusss… volo fugere! volo volare! volavo volo volavo!!’

Na dagen jeremieeren lijkt de engel tenslotte zijn/haar vleugels kapot te bijten. Een moment van zelf-verminking? Pluimen vliegen alle kanten op. Donsveertjes verstrooien zich in de wind. Slagpennen en dekveren amputeren. ‘Ik ga doppen bij de duvel,’ brutaleert de engel,  ‘van mijn pluimen maak ik een oorkussen om eeuwig te maffen in de hel’. De engel raaskalt onverstaanbaar in een taal dat schippert tussen Bargoens en oud-Latijn. Gevloek alom. Iets als ‘steek die paaseieren in jullie…! Explodata! Kust mijn paasklokken!’ Het treurlied kantelt in een vloeklied. ‘Goddamned Pasquali! Paschae putridum! O si nunquam natus sum! Paschae stronzo, Paschae Merda!’